Bevrijdingsdag. Hier: een oud lief dat weliswaar oorlogstaal gebruikt maar zich het leven ook voorstelt als een theater waarin ieder zijn rol speelt, de braverik en de schurk, de schlemiel en de arrogante kwast.

Een psalm die groots en meeslepend begint en dan ineens, even over de helft, abrupt van toon verandert. Om dan weer vrolijk te eindigen. Raadselachtig lied.

Onder hedendaagse atheïsten zitten geen domme mensen. Ze zijn tot de conclusie gekomen dat God niet bestaat. Sommigen gaan verder en zeggen dat ze geloof in God belachelijk vinden. 

Een oud lied dat gaat over ommekeer, verbazing en vreugde. En vooral over zaaien in tranen en maaien met gejuich.

Je werd op de proef gesteld maar je werd gedreven door de Ongekende, die jou influisterde: mens, je bent vrij!

De psalm die zo jubelt over mensen die tot in hun ouderdom, tot in hun grijze dagen, vruchten dragen.

Iemand schreeuwt om gehoor te vinden. Maar – en dat maakt de psalm zo beklemmend – er is niemand.