Iemand zei me ooit dat hij vond dat ik het te vaak over homo’s had en dat we het allemaal nu wel weten. Dat werd overigens vriendelijker gezegd dan het nu in die ene zin van mij lijkt. Ik heb er ongeveer tweeëneenhalf jaar over gezwegen. Een dominee moet geen zaagmachine zijn die elke zondag dezelfde blokjes hout produceert. Maar nu kan ik het weer niet laten, het spijt me. Afgelopen woensdag lag ik op een gerieflijke bank met een injectienaald in mijn arm. Bloed geven, ik was weer aan de beurt. Een van mijn broers was ooit bloeddonor en wil het graag weer worden maar hem wordt de toegang geweigerd. Hij is homo. Denk u dat daar nog eens verandering in komt? De mevrouw die mij hielp dacht het niet, ze merkte ook niet dat daarover gediscussieerd werd. Ik kwam met haar en de man die naast mij bloed lag te geven, tot de conclusie dat dit, als dit maar voortduurt, een vreemde misstand is. Ik zocht later thuis even op hoe het zit.

Nog in 2007 oordeelde de Commissie Gelijke Behandeling dat mannen met homoseksuele contacten nog steeds mogen worden uitgesloten door Bloedbank Sanquin. Sanquin stelt dat het bloed van die mannen een verhoogd risico heeft voor infecties zoals hiv. Het toelaten van deze groep mannen zou tot onaanvaardbare risico’s voor de volksgezondheid leiden, mede omdat het hiv-virus niet traceerbaar is in de eerste fase van onderzoek. Men beseft wel hoe stigmatiserend deze veiligheidsmaatregel is en spreekt de hoop uit dat er door blijvend onderzoek nog eens andere tijden komen. Einde citaat. Ik zou dus willen dat die andere tijden gauw aanbreken. Hier in Nederland is men overbezorgd, verzekerde mijn buurman die als psychiatrisch verpleegkundige lang in Engeland had gewerkt. Wij zijn in dit land zo benauwd dat er iets mis gaat. Overdreven regelgeving, preventieve veiligheidsmaatregelen, de overheid waakt als een neurotische moeder over onze gezondheid. Neem nu die varkens of die geiten. Ergens, op een boerderij, breekt een ziekte uit en voor de zekerheid worden honderdduizenden dieren in de wijze omtrek geruimd. Mooi woord, dat ruimen, een eufemisme voor doodmaken. De intensieve veehouderij, die al een uitwas is, leidt nog weer eens tot een andere uitwas: dieren worden compleet afhankelijk gemaakt van de menselijke vraatzucht of onze obsessie voor gezondheid.

Terug naar de homoseksuelen. Ik herinner mij nog goed hoe we ergens in de jaren ’70 met de bijbel in de hand discussieerden over homoseksualiteit. Zo deden gereformeerden dat en in mindere mate ook hervormden. Er waren in die tijd ook boekjes op de markt waarin een enkele dominee anoniem te kennen gaf dat hij het ook was. Uiteindelijk hebben toen twee inzichten de doorslag gegeven. Allereerst dat homoseksualiteit geen ziekte is maar iets, laat ik zeggen, dat ingebakken is. En vervolgens dat de bijbelteksten die hierover lijken te gaan, uit een compleet andere tijd dateren waarin de tempelprostitutie welig tierde. Bovendien spreken we dan over een agrarische samenleving waarin men voor zijn voortbestaan afhankelijk was van nageslacht en mensen de kunst afkeken van dieren, dat was normaal. Dergelijke inzichten zijn, nu we veertig jaar later leven, niet echt uitgewaaierd over de wereld. Het Vaticaan verslikt zich nog steeds zodra het woord valt. De Belgische aartsbisschop Léonard noemde onlangs aids een soort van gerechtigheid, corrigeerde dat later weer enigszins maar nam de indruk niet weg dat de officiële rooms-katholieke kerkleer totaal niet uit de weg kan met deze variant op het leven. In Noord-Amerika bestaat een aanzienlijk deel van de evangelicale christenen uit mensen die abortus, euthanasie en homoseksualiteit ongenuanceerd op een hoop gooien: dat is namelijk allemaal uit de boze. In Rusland moeten homo’s het in het algemeen niet wagen te demonstreren, want de politie die hen zou moeten beschermen, was het tot voor kort zichtbaar eens met de rechts nationalistische hooligans die erop los sloegen en homo’s en lesbiennes in elkaar sloegen. Als klap op de vuurpijl publiceerde een Oegandese krant de afgelopen week een lijst met honderd prominente homo’s met de slogan ‘hang ze op’. Zowel daar als in andere landen van Afrika worden wetenschappers uitgelachen die uit genetisch onderzoek concluderen dat homoseksualiteit geen keuze is. Homoseksualiteit is een ziekte en eigenlijk zelfs een misdaad, vinden de meeste Afrikanen. Ook in de moslimwereld staat men aarzelend tot negatief tegenover homoseksuelen. De profeet zou een hekel hebben gehad aan vrouwelijke mannen. Hetgeen toen al een misvatting was.

Er is dus nog een wereld te winnen. En godsdienst is in dit geval weer eens niet een deel van de oplossing maar van het probleem. Geloof is als zo vaak een verlengstuk van wat men denkt dat normaal is. Veruit de meeste gelovigen gebruiken God om hun angst voor de vrijheid te legitimeren. Goed, hierover heb ik nu wel weer genoeg gezegd. Nog een ding. In Nederland is de hoofdregel dat iemand die door naturalisatie Nederlander wordt zijn oude nationaliteit moet opgeven nadat hij Nederlander is geworden. Maar iemand kan alleen maar afstand doen van zijn oorspronkelijke nationaliteit als in de wetgeving van het land waar hij vandaan komt, staat dat dit mogelijk is. In bijvoorbeeld de Griekse wet staat dat een Griek geen afstand kan doen van die nationaliteit. Er zijn nu 17 landen waarvan we weten dat het niet mogelijk is om afstand te doen van de nationaliteit van dat land. Aan de andere kant zijn er ook landen waar in de wet staat dat je die nationaliteit automatisch verliest wanneer je een andere nationaliteit aanneemt. Dat is bijvoorbeeld zo in Suriname en Indonesië. In de Nederlandse wet staat daarnaast een aantal uitzonderingen genoemd op de hoofdregel dat iemand afstand moet doen. Voorbeeld: iemand die gehuwd is met een Nederlander hoeft zijn oude nationaliteit niet op te geven. Dat laatste geldt voor mevrouw Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner, een van de nieuwe staatssecretarissen. Alle stennis die van bepaalde zijde daarover nu weer wordt gemaakt, is ten diepste een vorm van vreemdelingenhaat en dat is weer een gevolg van de angst voor het anders zijn. Dat zit de mensheid blijkbaar in het bloed. Kan de Commissie Gelijke Behandeling ook aandringen dat dát virus zo snel mogelijk opgespoord wordt?

Met muziek van Grieg aan het begin (Holberg Suite) en Rachmaninoff aan het eind (einde 1e deel van zijn 2e pianoconcert). Verder hoorde u muziek van Prokofjev en het Engelse lied’ Eternal Father’. Gelezen werd uit Johannes 28: 3-4 en 9-11. Het gebed kwam uit de bundel Bij gelegenheid (II) van Sytze de Vries.