In Westzaan waar ik begon als dominee, woonde ook het gezin Westrik. Ouders en drie dochters. Leuke mensen, mijn leeftijd, herkenning over en weer, mooi gezin. Ik heb, als ik mij goed herinner, twee van de drie meiden gedoopt, de oudste was al voor mijn tijd door het water gegaan.

Laat die oudste nou degene zijn op wie ik al mijn punten zet. De eerste keer heb ik voor de vorm ook nog wat punten aan anderen gegeven. Maar daarna heb ik naar mijn gevoel geluisterd. Zij is de mol! Kan niet anders voor een kind dat spelenderwijs in de kerk opgroeide en verhalen hoorde over list en bedrog, buitenkant en binnenkant en hoe je altijd alert moet zijn, zeker bij mensen die veel te aardig zijn.

Bijna iedereen trapt erin. Wie verzint nou dat achter deze schoonheid een beest schuilgaat? Merel Westrik is dus dat beest, de mol, ik weet het zeker. Na het onthutsende vertrek van Jamie en Rick Paul nog twee afleveringen te gaan. Tot Merel naar voren stapt en zal zeggen: 'Ik ben het.' Ook zoiets dat mij in elk geval doet denken aan het oude boek...